Black box en white box testen: onze terminologie voor softwaretesten

Na ons hoofdartikel “Software testen: methodes, valkuilen en tips” over testen, willen we enkele termen en testmethodes onder de loep nemen.
Vandaag richten we ons op de termen “black box testing” en “white box testing”.
Beide benaderingen spelen een belangrijke rol in de kwaliteitsborging van software, maar ze verschillen fundamenteel in hun methoden en perspectieven.
Laten we dit kort samenvatten: Wat is black box testen? Black box testing, ook bekend als functioneel testen, is een testmethode waarbij de interne structuur of het werkingsmechanisme van de te testen applicatie onbekend is – met andere woorden, een “black box” met onbekende inhoud.
Bij black box testing concentreren de testers zich uitsluitend op de invoer en de verwachte uitvoer zonder te weten hoe de applicatie deze resultaten intern verwerkt.
Het belangrijkste doel is om functionele fouten, fouten in de gebruikersinterface, zwakke plekken in de beveiliging en fouten in gegevensstructuren of externe databasetoegangen te vinden die de functionaliteit kunnen aantasten. Voordelen van black box testen:

• Je hoeft de code niet te kennen: Testers hoeven geen programmeerkennis te hebben of de interne code te begrijpen.
• Testen vanuit het perspectief van de gebruiker: Deze aanpak simuleert het gedrag en de ervaring van de gebruiker, wat helpt om relevante fouten te identificeren.

Nadelen van black box testen:

• Beperkte dekking: Omdat testers niet weten wat er intern gebeurt, kunnen sommige delen van de code ongetest blijven.
• Potentieel inefficiënt: Zonder kennis van de interne logica kunnen tests overbodig of ontoereikend zijn voor complexe functies.

Wat is whitebox testen? Daarentegen is whitebox testing, ook bekend als structural testing of glassbox testing, gebaseerd op kennis van de interne structuren van de te testen code.
Testers gebruiken bijvoorbeeld hun kennis van de code om tests te ontwerpen die specifieke delen van het programma afdekken, zoals lussen, vertakkingen en interne code.
Het doel is om ervoor te zorgen dat alle paden door de code worden getest om verborgen bugs aan het licht te brengen. Voordelen van whitebox testen:

• Grondige testdekking: Maakt het testen van alle paden, beslissingen en lussen in de code mogelijk.
• Grotere efficiëntie: In tegenstelling tot black box testing kunnen testers specifiek de zwakke punten in de code identificeren en daarop focussen.

Nadelen van whitebox testen:

• Vereist een hoog expertiseniveau: testers moeten uitgebreide kennis hebben van programmeren en applicatieontwerp om whiteboxtests correct te kunnen uitvoeren
• Tijdrovend: Het maken en uitvoeren van tests die alle mogelijkheden omvatten kan erg tijdrovend zijn, maar dit wordt ook beloond met testresultaten van extreem hoge kwaliteit.

Wanneer wordt welke vorm van testen gebruikt? De keuze tussen whitebox en blackbox testen hangt af van verschillende factoren, waaronder de fase van het ontwikkelproces, het type project, de specifieke doelstellingen van het testen en de beschikbare middelen.
Blackbox-testen zijn bijvoorbeeld vooral geschikt in de vroege stadia van de ontwikkeling, wanneer het doel is om de vereisten en functionaliteit vanuit het perspectief van de eindgebruiker te controleren zonder in de complexiteit van de code te duiken.
Het is ideaal voor acceptatietesten en voor het valideren van de gebruikersinterface en de bedrijfslogica.
Aan de andere kant hebben whitebox tests de voorkeur als een diepgaande technische review van de code nodig is, zoals voor beveiligingscontroles en prestatieoptimalisatie.
Het is vooral waardevol in latere stadia van ontwikkeling of onderhoud, wanneer er wijzigingen in de code zijn aangebracht en het belangrijk is om ervoor te zorgen dat er geen nieuwe bugs zijn geïntroduceerd.
Daarnaast is whitebox testen essentieel als het gaat om het controleren van de codedekking om ervoor te zorgen dat alle takken en paden door de code worden uitgevoerd tijdens het testproces.
Toch kan blackbox testen minder geschikt zijn in scenario’s waar een diepgaand begrip van de interne werking van de software nodig is om veiligheidskritieke of complexe technische problemen te identificeren.
Ook whitebox testen is misschien niet de beste keuze voor projecten waar een gebrek is aan technische middelen of waar testers geen toegang hebben tot de broncode.
In veel gevallen vullen blackbox en whitebox testen elkaar aan door naar verschillende perspectieven en niveaus van softwarekwaliteit te kijken.
De meest effectieve teststrategie, die een uitgebreide evaluatie van de software mogelijk maakt en zowel de gebruikerservaring als de technische integriteit waarborgt, is daarom vaak een combinatie van beide benaderingen.